Manuel López Foxo
Divulgador cultural
Terza feira,4 de novembro do
2014
A historia
contemporánea de Galiza é a crónica de dúas correntes históricas radicalmente
antagónicas: unha que procura a ocultación, a destrución e a desapación do
feito nacional galego e outra que loita incansabelmente, desde a xeración de
Antolín Faraldo, por reconstruír a identidade do país, por potenciar a súa
lingua e a súa cultura e por dotar á nosa nación de institucións propias e de
instrumentos que impulsen a democracia, o autogoberno, a soberanía política e o
desenvolvemento económico do país. Son dúas forzas que, con diversas
expresións, están permanentemente en conflito unha con outra desde 1840 até
hoxe, dúas correntes que en constante enfrontamento constrúen e destrúen, tecen
e destecen, a historia política e a realidade cultural, económica e social do
pobo galego.
"O
nacionalismo galego sempre procurou facer país, ver a Galiza como un universo,
contemplar o seu futuro como un país con lingua propia e cultura de seu, cunha
potente economía produtiva, cunha sociedade viva e dinámica".
O nacionalismo
galego -e o galeguismo, coas matizacións que se queira-, sempre procurou
facer país, ver a Galiza como un universo, contemplar o seu futuro como un país
con lingua propia e cultura de seu, cunha potente economía produtiva, cunha
sociedade viva e dinámica. No seu corpus teórico e na súa praxe política, o
nacionalismo galego nunca deixou de construír unha Galiza que sexa suxeito
político e que ocupe un espazo propio na Península e no mundo. Neste proceso da
asunción da nosa realidade e de reforzamento da autoestima e da confianza en
nós mesmos, foi sempre fundamental, imprescindíbel, ademais da
recuperación da memoria da nación, da reconstrución da personalidade colectiva,
da galeguización da nosa sociedade, a galeguización da política galega. Polo
contrario, todo o que significa españolizar a política que se fai en Galiza,
movernos socialmente por ideas, organizacións e liderados que teñen a súa orixe
na metrópole, ten un efecto demoledor sobre o noso proceso de autoafirmación
como pobo, como nación. Nada resulta máis contraditorio que presentarse como
defensores da Autodeterminación de Galiza ao mesmo tempo que se renuncia a que
o eixo e o motor do compromiso político sexa Galiza, a súa sociedade, os seus
problemas e o seu futuro como nación. Coller o porvir de Galiza nas nosas mans
implica, desde logo, un compromiso político a través de forzas políticas
propias e desde un proxecto de país pensado e definido desde aquí.
"Estamos
nunha difícil e complexa encrucillada histórica, onde as galegas e os galegos
temos que optar entre situar a nosa nación no debate político ou colocarnos
simplemente como cidadáns e cidadás do Estado español"
Hoxe estamos,
máis unha vez, nunha difícil e complexa encrucillada histórica, onde as galegas
e os galegos temos que optar entre situar a nosa nación no debate político, cos
seus problemas e cos seus dereitos, ou colocarnos simplemente como cidadáns e
cidadás do Estado español na onda dun proxecto político que se estende
radialmente desde o centro á periferia baixo a bandeira da loita contra a
corrupción, da democratización e da rexeneración de España. A mesma
encrucillada, por outra parte, coa que xa se atoparon en moitos outros momentos
históricos as xeracións que nos precederon. A mesma encrucillada coa que aínda
onte, no período da Transición, nos atopamos moitas e moitos de nós. E hai que
optar. Galiza existe. Temos un país en constante hemorraxia social, que se
desangra humanamente, destruído na súa base económica, coa súa lingua propia en
alarmante retroceso, en perigo de extinción como lingua de instalación; un país
á deriva política, cada vez con menos peso institucional como nacionalidade
histórica. E somos moitos e moitas, afortunadamente, as persoas que queremos un
país diferente, con futuro. E temos dúas opcións: non dar un só paso atrás na
reivindicación política de Galiza, con dereito a estar no mundo como nación
soberana, ou cruzarnos de brazos diante da desaparición de Galiza como suxeito
político, deixando á intemperie os problemas e os dereitos do noso país, e, en
definitiva, non facendo nada para que no momento no que se produza unha reforma
do actual modelo de Estado teñamos voz e voto como nación. Isto é o que hoxe
nos xogamos, máis aló da batalla contra a corrupción e máis aló das
alternativas para saír dunha crise económica que está a levar á desesperación,
á desprotección social e á fame a milleiros e milleiros de persoas. Cando
chegue o momento de debater, concretar e aprobar o novo status político de
Galiza, de Catalunya e de Euskadi, de definir a forma de Estado e o encaixe de
cada unha destas nacións, pode acontecer que Galiza non exista nas Cortes como
problema político. E disto só seremos responsábeis as galegas e os galegos.
Está nas nosas mans que Galiza teña futuro como nación ou que desapareza
politicamente como país.
"Fai
falla unha grande marea social polo país, pola reivindicación nacional de
Galiza. E para lograr ese fin cómpre unha alternativa nacionalista sólida como
a que hoxe representa o BNG"
É obvio que os
nacionalistas galegos non dimitiremos nunca da nosa responsabilidade individual
como cidadáns e cidadás da nación galega de erguer máis unha vez a Galiza por
bandeira. O exemplo e a memoria de Alexandre Bóveda non nolo permite. Mais para
impedir que Galiza quede fóra do centro do debate político nunha próxima
reforma do modelo de Estado, para evitar o que xa sucedeu nos anos setenta,
está claro que non é suficiente o corpo electoral que actualmente ten o
nacionalismo. Hai que ir máis aló. Fai falla unha grande marea social polo
país, pola reivindicación nacional de Galiza. E para lograr ese fin cómpre unha
alternativa nacionalista sólida como a que hoxe representa o BNG, cun discurso
nitidamente soberanista, pero tamén son precisas voces que recuperen a
memoria histórica da nación e a nosa autoestima como pobo, como a de Camilo
Nogueira ou a de Francisco Rodríguez, ou voces como a de Anxo Quintana, que fagan
comprensíbel a idea de Galiza en sectores sociais talvez alleos ao
nacionalismo, mais non hostís a unha visión galeguista da nosa realidade.
Galiza precisa todo ese coro de voces, porque o reto de situar a Galiza no
centro da preocupación da sociedade galega é certamente enorme. Saudemos, pois,
todas as voces que se sumen ao debate nesa dirección. Hai traballo para
todos.
Fonte: http://www.sermosgaliza.gal/
No hay comentarios:
Publicar un comentario